Rozwiń menu

Gdy budowanie mastab było już długi czas praktykowane, pojawił się on – budowniczy Imhotep. Choć można sądzić, że był on kimś więcej niż zwykłym budowniczym. W końcu to niecodziennie, że twoje imię jest w stanie przetrwać tysiące lat. 

Jego istnienie miało miejsce akurat za życia faraona Dżesera z III dynastii. Stąd teraz powiemy sobie o pewnym kompleksie w Sakkarze znanym szerzej jako: Zespół Dżesera ( ok. 2700r p.n.e. ) 

Zespół ten był czymś przełomowym w myśleniu o życiu grobowym. Przede wszystkim składał się z:

1.  Piramida
2. Dziedziniec
3. Hol (Dżesera)
4. Drugi dziedziniec Hed-Sed (Rytułał odmłodzenia faraona)
5. Świątynia

Mastaba (plan 2 kwadratów) → Piramida (plan 1 kwadratu)

Piramida w tym zespole, nie jest jeszcze tym co mogłoby nam się wydawać. Powstała ona w wyniku ewolucji mastaby w jedną z pierwszych piramid (nie do końca idealną). Piramida ta jest piramidą schodkową. Powstała ona w wyniku połączenia sześciu mastab. Podstawa mierzy 140x118 m i jest wysoka na 60m. 

Piramida otoczona jest kaplicami i dziedzińcami o różnym przeznaczeniu. Obszar wokół piramidy został ukształtowany na wzór stolicy. Próbowano stworzyć jego miniaturę. Wszystko po to by zapewnić niezbędne do życia budowle faraonowi – Iluzja kontynuacji panowania. Między innymi: powstał dziedziniec z podium, do świętowania kolejnych rocznic panowania. 

Mumia faraona tak jak jeszcze w mastabach, złożona została w małym pomieszczeniu (oczywiście zaplombowanym)  pod piramidą. 
 

Przeprowadzane badania archeologiczne, świadczą o wielokrotnej zmianie planów. Pierwotną mastabę zaczęto rozbudowywać wzwyż, wzdłuż i wszerz. Wokół kompleksu znajduje się rozległy teren otoczony murem na wysokość 10m. 

Pierwszy raz w architekturze egipskiej zostały zastosowane już „prawie wolno-stojące” kolumny. Mają one konkretne znaczenie alegoryczne – stanowią połączenie: podłogi (ziemi) z dachem (niebem).

Pierwsze zastosowanie kamienia na taką skalę, rozplanowanie skomplikowanego programu rytualnego po kompleksie oraz dość bogate wartości dekoracyjne stawiają Imhotepa na zasłużonym miejscu w gronie najbardziej zasłużonych budowniczych starożytnego Egiptu.