Rozwiń menu
Gdy budowanie mastab było już długi czas praktykowane, pojawił się on – budowniczy Imhotep. Choć można sądzić, że był on kimś więcej niż zwykłym budowniczym. W końcu to niecodziennie, że twoje imię jest w stanie przetrwać tysiące lat.
Jego istnienie miało miejsce akurat za życia faraona Dżesera z III dynastii. Stąd teraz powiemy sobie o pewnym kompleksie w Sakkarze znanym szerzej jako: Zespół Dżesera ( ok. 2700r p.n.e. )
Zespół ten był czymś przełomowym w myśleniu o życiu grobowym. Przede wszystkim składał się z:
1. Piramida
2. Dziedziniec
3. Hol (Dżesera)
4. Drugi dziedziniec Hed-Sed (Rytułał odmłodzenia faraona)
5. Świątynia
Mastaba (plan 2 kwadratów) → Piramida (plan 1 kwadratu)
Piramida w tym zespole, nie jest jeszcze tym co mogłoby nam się wydawać. Powstała ona w wyniku ewolucji mastaby w jedną z pierwszych piramid (nie do końca idealną). Piramida ta jest piramidą schodkową. Powstała ona w wyniku połączenia sześciu mastab. Podstawa mierzy 140x118 m i jest wysoka na 60m.
Piramida otoczona jest kaplicami i dziedzińcami o różnym przeznaczeniu. Obszar wokół piramidy został ukształtowany na wzór stolicy. Próbowano stworzyć jego miniaturę. Wszystko po to by zapewnić niezbędne do życia budowle faraonowi – Iluzja kontynuacji panowania. Między innymi: powstał dziedziniec z podium, do świętowania kolejnych rocznic panowania.
Mumia faraona tak jak jeszcze w mastabach, złożona została w małym pomieszczeniu (oczywiście zaplombowanym) pod piramidą.
Przeprowadzane badania archeologiczne, świadczą o wielokrotnej zmianie planów. Pierwotną mastabę zaczęto rozbudowywać wzwyż, wzdłuż i wszerz. Wokół kompleksu znajduje się rozległy teren otoczony murem na wysokość 10m.
Pierwszy raz w architekturze egipskiej zostały zastosowane już „prawie wolno-stojące” kolumny. Mają one konkretne znaczenie alegoryczne – stanowią połączenie: podłogi (ziemi) z dachem (niebem).
Pierwsze zastosowanie kamienia na taką skalę, rozplanowanie skomplikowanego programu rytualnego po kompleksie oraz dość bogate wartości dekoracyjne stawiają Imhotepa na zasłużonym miejscu w gronie najbardziej zasłużonych budowniczych starożytnego Egiptu.