Rozwiń menu
Opuściliśmy już okres starego państwa bezpowrotnie. Czas wielkich i majestatycznych piramid został za nami. Teraz nadszedł czas średniego państwa (ok. 2133 – 1786 r. p.n.e.).
Najpierw jednak małe wtrącenie odnośnie tego jak język i forma architektoniczna może służyć budowie jedności państwowej.
Tego typu elementy obecne były już w starożytnym Egipcie, i spokojnie możemy je zauważyć w czasach współczesnych.
Możemy tu wyróżnić:
- Monumentalizm,
- Rytm,
- Symetria,
- Osiowość,
Deir El-Bahari jako nekropolia jest miejscem pochówku wielu największych faraonów. W tym kompleksie grobowców, spoczywają mumie od XI do XX Dynastii, m.in. Totmesa II, Amenhotepa I, Setiego I i Ramzesa II.
W ramach ciekawostki faraon Mentuhoptep odpowiadał za zjednoczenie Górnego i Dolnego Egiptu, a faraon Hatszepsut była jedną z czterech kobiet, która dzierżyła tytuł faraona. Była też najdłużej panującą kobietą - faraonem.
Hatszepsut zaliczana jest też do okresu Nowego Państwa, warto mieć to na uwadze. Wystarczy spojrzeć na daty powyżej. Nie mniej sam kompleks nekropolitalny Deir El-Bahari w spojrzeniu architektonicznym zaliczany jest do okresu średniego państwa.
Z okresu średniego państwa na uwagę zasługuje przede wszystkim zespół nekropolitalny w Deir El Bahari (początek ok. 2050 r. p.n.e.). W tym kompleksie możemy wyróżnić m.in.: Świątynie królowej Hatszepsut ok. 1500 r. p.n.e., za którą odpowiadał architekt Senenmut. Jak i świątynie Mentuhotepa.
Wg. rys planu mamy tu:
I – świątynia Hatszepsut II – świątynia Mentuhotepa
1. Bab El-Hosan (Cenotaf Mentuhotepa)
2. Dziedziniec
3. Pierwszy Portyk
4. Pierwszy Taras
5. Drugi Portyk
6. Kaplica Hathor
7. Kaplica Anubisa
8. Dziedziniec – świątynia Hatszepsut
9. Sanktuarium Amona
10. Tumulus